Kung fu

Kung fu’nun ortaya çıkış tarihi

Şu anda bilim adamları kung fu’nun medeniyetin şafağında ortaya çıkan eski bir savaş sanatı olduğu konusunda hemfikir. Bu, yavaş yavaş her dövüşçünün hayatının anlamına dönüşen hareketlerin iyileştirilmesi ve katı felsefeyle kanıtlanmaktadır. Nasıl oldu? Sporun en eski kayıtları, MÖ 17. yüzyılda hüküm süren Shang hanedanlığı ve MÖ 221’deki Zhou hükümdarlığı döneminde yazılan belgelerde ve el yazmalarında bulunur. Bu belgelerde kung fu hareketleriyle örtüşen sanata dans adı verilmektedir. Eğlence amacıyla gönderilmedi ve büyük tatillerde gösterilmedi. Eğitimde bu hareketler askerler tarafından yapılıyordu, çünkü dansın tamamı dayanıklılık ve morali artırmayı amaçlıyordu. Ayrıca o dönemin imparatorları yılda iki kez en iyi savaşçıların seçildiği festivaller düzenlemeyi severlerdi. Soyluların dövüş sanatlarına olan sevgisi sayesinde, kung fu o dönemde en parlak dönemini yaşadı: seçkin ustaların önderlik ettiği okullar açıldı, silahlar geliştirildi, kılıçlar yaratıldı ve soğuk silah kullanma tekniği yavaş yavaş geliştirildi.

Qin ve Han hanedanları döneminde dövüş sanatlarının gelişimi yavaşladı ancak popülerliğini kaybetmedi. Şu anda, turnuvalar da sıklıkla yapılıyordu, ancak en popüler olanı tanınmış ustaların performanslarıydı. Böylece, Xiang Zhuang’ın gerçekleştirdiği efsanevi kılıç dansı bugüne kadar kung fu tarihinde kutsal bir yer edinmiştir.

Kung Fu, Birinci ve İkinci Dünya Savaşları sırasında büyük değişikliklere uğradı. Bu sırada Japonya tarafından Çin’e silahlı saldırılar gerçekleştirildi ve bu da küresel bir işgale yol açtı. Bu dönemde, savaşmaya ve ailelerini korumaya çalışan birçok kung fu ustası öldürüldüğü için tüm dövüş sanatları tamamen yok edildi. Sadece az sayıda eğitimli adam kaçmayı başardı ve dövüş sanatlarını dünya çapında yaygınlaştırmaya devam etti.

Kung fu’nun felsefesi

Kung fu felsefesi her bakımdan geniştir; fiziksel ve ruhsal mükemmelliği ve bunun yaşamda, işte ve diğer alanlarda daha fazla uygulanmasını ima eder. İç mükemmelliğe ulaşmak, iç çatışmaların çözülmesiyle gerçekleşir. Bu nedenle kung fu sadece fiziksel eğitim olarak değil aynı zamanda manevi eğitim olarak da uygulanır: kişilik eğitimi, bilinç eğitimi. Beden eğitimi iç ve dış olarak ikiye ayrılır. Dış stili öğrenen kişi, wushu gibi pratik şeyleri öğrenir.

İçsel olanlar bedene ve iç enerjiye hakim olmayı amaçlamaktadır. İçsel tarzı incelerken kişi içten dışa ilkesine göre uygulama yapar. Popüler ve iyi bilinen tarzlardan biri, çalışmanın chi enerjisine odaklandığı taijiquan’dır.

Burada öğrenci önce bedene tamamen hakim olmayı öğrenir, ancak daha sonra chi enerjisi gibi daha incelikli kavramlarla çalışmaya başlar.

Kung fu’daki stiller

Geleneksel Çin sanatının birçok türü veya stili vardır; çeşitli kaynaklara göre bunların sayısı 100 ila 400 arasındadır. 10 parça popüler oldu:

Shaolin Manastırı’nın veya Shaolinquan’ın yumruğu. Bu tarzın doğuşu Sunshan’da (Budist manastırı) gerçekleşti. Karakteristik akrobatik hareketlerin (zıplamalar, taklalar) yanı sıra güçlü yumruklarla tanınabilir.
Taijiquan. Bilim adamları stilin kökenlerini tartışıyorlar. Taijiquan yavaş, pürüzsüz, nefes alan ve pürüzsüz hareketlerle karakterizedir.
O Chun’du. Aynı isimli filmleriyle tanınıyor. Kendini saldırı hattından ve saldırılardan koruyan kişiyi korumak için kullanılır.
Baguazhan. Uygulayıcı bir daire çizerek yürür ve vuruş yapar.
Xinyiquan Çinli askerler tarafından kullanılmış, kaba kuvvet kullanmıyor ama sert vuruyor.
Tsailifo. Stil boksa benzer – eller ve ön kollarla ağır, hızlandırılmış darbeler.
Bajiquan. Patlayıcı darbelerle ayırt edilir.
Tanglanquan. Mantis tarzı, rakibe hızlı ve sürekli saldırılar.
Nanquan Rusça’da “güney yumruğu” anlamına gelir. Bu, Çin’in güney eyaletlerinde yaratılan özel bir kung fu türüdür. Güney sakinlerinin birçok tekniğini ve stilini birleştirir.

Changquan Bu, dövüşçünün vuruş sırasında kollarını veya bacaklarını tamamen düzleştirdiği özel bir stildir. Bundan dolayı