بوکس

دوره اولیه تاریخ بوکس

اولین تصویر از یک نبرد در غار سومری در هزاره سوم قبل از میلاد ساخته شده است.e.، و نقش برجسته مصر باستان هزاره دوم قبل از میلاد.e نه تنها بوکسورها، بلکه تماشاگران را نیز به تصویر می کشید. اما هر دو مبارز برهنه می جنگند. در سال 1927، اسپنسر باستان شناس آمریکایی، لوح های سنگی را در بغداد کشف کرد که تصویری از دو نفر در حال آماده شدن برای دوئل بود. گمان می رود این کشف 7000 سال قدمت داشته باشد.

در متون باستانی هند نیز مبارزه با مشت شرح داده شده است: در وداها، رامایانا، مهابهاراتا. شواهدی از وجود بوکس نیز در حفاری در شهرهای موهنجودارو و هاراپا یافت شد.

اولین شواهد بوکس با دستکش به 1500-900 سال قبل از میلاد در کرت و کوه های ساردینیا (2000-1000 قبل از میلاد) برمی گردد.

بوکس در یونان باستان

لبنانی‌ها و اتروسک‌ها بوکس را «پوژیلیسم» می‌نامیدند. در مدیترانه تقسیم وزن وجود نداشت و کلینچ به شدت ممنوع بود. در مبارزات هیچ راندی وجود نداشت، و اغلب محدودیت زمانی نداشتند و به ناک اوت ختم می‌شد، یکی از شرکت‌کنندگان شکست را پذیرفت و گاهی اوقات حتی مرگ را هم داشت. اگرچه در حین تمرین از دستکش استفاده می شد، شرکت کنندگان در طول مسابقه دست های خود را با نوارهایی از چرم سخت می پیچیدند که از مشت ها محافظت می کرد.

مردان جوانی که بوکس می کنند.نقاشی دیواری یونان باستان

بیانیه بیست و سوم ایلیاد هومر به تفصیل یک مسابقه بوکس بین Euryalus و Epeos است. طبق ایلیاد، بوکس توسط جنگجویان میکنی در مسابقه ای برای احترام به مردگان گنجانده شد. افسانه دیگری بیان می کند که تسئوس در دوران سلطنت خود، نوعی بوکس را ایجاد کرد که در آن دو شرکت کننده در مقابل هم می نشستند و به یکدیگر مشت می زدند تا اینکه یکی از آنها مرد.

در سال 688 ق.مبوکس اولین بار در برنامه بیست و سومین دوره بازی های المپیک باستان قرار گرفت. اعتقاد بر این است که هراکلس مبدع قوانین مبارزه با مشت بود که در آن زمان به نام پیگماچیا (πυγμαχία) شناخته می شد. افسانه ای وجود دارد که اسپارتی ها قبل از یادگیری شمشیر و سپر، در یک مدرسه بوکس نیز تحصیل می کردند.

مسابقات در یونان باستان در زمینی مربع پوشیده از ماسه برگزار می شد و حصار این “حلقه” تماشاگران بود. این قوانین توسط یک قاضی، هلادونیکی، اجرا شد. اگر در زمان تعیین شده هیچ یک از شرکت کنندگان تسلیم دیگری نشد – تبادل ضربات بدون دفاع برنامه ریزی شده بود. فقط افرادی که آزاد به دنیا می آمدند اجازه داشتند در المپیک شرکت کنند. تمرینات در مدارس ویژه – ورزشکاران انجام می شد، ورزشکاران تکنیک خود را روی کیف (به نام کوریکوس) تمرین می کردند و برای جلوگیری از صدمات در طول مسابقات، بازوها، مچ ها و گاهی اوقات سینه را با کمربند می پیچیدند.

بوکس در روم باستان

در روم باستان، دو نوع بوکس وجود داشت که هر دو از سنت های اتروسکی می آمدند. “بوکس” عامیانه در سرتاسر رم رایج بود، اما یک نسخه گلادیاتوری از مبارزه نیز وجود داشت. شرکت کنندگان در چنین دعواها عمدتاً جنایتکاران و بردگانی بودند که امید به کسب آزادی داشتند، اما گاهی اوقات افراد آزاده، اشراف و حتی زنان می جنگیدند.گلادیاتورها در نوعی دستکش (کست)، گاهی اوقات با میخ می‌جنگیدند.

محبوبیت مبارزه با مشت باعث شد که حتی امپراتورها نیز در آن شرکت کنند و نرون اولین نفر بود.

در سال 393، تئودوسیوس کبیر، امپراطور روم، به اصرار روحانیون، بازی های المپیک را به دلیل اینکه جشنی بت پرستان تلقی می شد، ممنوع کرد و در سال 500، تئودوریک کبیر، بوکس را به عنوان ورزشی که خدا را توهین می کند ممنوع کرد: زیرا نماد خدا، انسان، در معرض ضربات بود. با این حال، این فرمان تأثیر زیادی بر زندگی ورزشی شهرهای خارج از امپراتوری شرقی نداشت. در آن زمان، اروپای غربی دیگر بخشی از امپراتوری روم نبود و بوکس در سراسر قرون وسطی و پس از آن محبوبیت خود را حفظ کرد. لازم به ذکر است که کشتی، شمشیربازی و ارابه سواری هرگز ممنوع نشد.

بوکس در انگلستان زندگی دومی پیدا کرد، جایی که در سال 1681 اولین مسابقه بوکس برگزار شد. توسط کریستوفر مونک سازماندهی شد. در اوایل سال 1698، مسابقات منظم در انگلستان آغاز شد.لندن به مرکز بوکس تبدیل شد، جایی که بوکسورهای سراسر کشور شروع به جمع شدن کردند. مسابقات (“جلسات”) بیشتر در فضای باز، بدون دستکش و بدون قوانین برگزار می شد. مسابقه زمانی به پایان رسید که بوکسور دیگر نتوانست مسابقه را ادامه دهد. معمولاً پس از زمین خوردن حریف، حمله ممنوع بود.

یکی از اولین قهرمانان جیمز فیگ بود که در سال 1719 قهرمان شد. او این عنوان را به مدت 15 سال حفظ کرد. در سال 1743، یکی از شاگردانش، جک بروتون، اولین قوانین را برای این ورزش ترسیم کرد. طبق قوانین، در بوکس فقط می توانستید از دستان خود استفاده کنید و به حریف خود ضربه ای به زیر کمربند نزنید. بعد از اینکه حریف روی زمین بود و در عرض 30 ثانیه نتوانست بلند شود، مبارزه باید متوقف می شد.