صلیب

دویدن کراس کانتری [1]، یا کراس کانتری (مخفف مسابقه کراس کانتری انگلیسی یا دویدن کراس کانتری انگلیسی) – “دویدن بر روی زمین ناهموار (تپه ای)”) – یکی از رشته های دو و میدانی است.

دوره بین المللی استاندارد بین المللی مشخصی ندارد[2]. معمولاً مسیر از روی زمین های تپه ای در یک منطقه جنگلی یا در یک فضای باز می گذرد. پوشش می تواند یک سطح چمن یا زمین باشد. مسیر مسابقه باید با نوارهای روشن در دو طرف حصار کشی شود تا ورزشکاران از تماشاگران جدا شوند. در مسابقات بزرگ بین المللی، یک راهرو به عرض 1 متر علاوه بر این در امتداد روبان ها چیده شده است. برگزارکنندگان مسابقات، مربیان، عکاسان و خبرنگاران در این فضا مستقر هستند. مسابقات معمولا در پاییز و زمستان برگزار می شود. کراس کانتری می تواند در شرایط آب و هوایی سخت، مانند باران، باد، برف مرطوب انجام شود.

طول مسیر معمولا از 3 تا 12 کیلومتر است. در شروع، همه شرکت کنندگان در یک خط یا یک قوس قرار می گیرند. در فاصله 50 متری از خط شروع، داور مسابقه را با شلیک تپانچه آغاز می کند. در صورت برخورد دوندگان یا سقوط شدید در 100 متر اول مسافت، برگزارکنندگان موظفند مسابقه را متوقف کرده و دوباره شروع کنند.

به گفته IAAF، “فصل مسابقات کراس کانتری معمولا در ماه های زمستان پس از پایان فصل اصلی دوومیدانی برگزار می شود.”