ماکوتوکای کاراته

بنیانگذار ماکوتوکای کاراته

استاد پائولو بولافیو

استاد پائولو بولافیو، اصالتا اهل ایتالیا، یکی از بزرگترین استادان هنرهای رزمی زمان ماست. او بنیانگذار ماکوتوکای کاراته و رئیس ماکوتوکای بین المللی است. پائولو زندگی خود را وقف مطالعه و تحقیق در مورد عمیق ترین معانی هنرهای رزمی کرد. شعار او «اگر بتوان ثابت کرد کار می کند» است و خودش به همه شاگردانش قوی بودن را می آموزد تا مفید باشند.

پائولو تمرین کاراته را از هشت سالگی آغاز کرد، زمانی که این هنر در ایتالیا تقریبا ناشناخته بود. او همچنین شمشیربازی المپیک را مطالعه کرد که به او در درک مفاهیم زمان‌بندی و کنش/واکنش کمک کرد. استاد برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هنرهای رزمی مختلف به دنیا سفر کرد. سبک های داخلی چینی و تائویی تأثیر زیادی بر درک او از هنرهای رزمی داشتند. او تمرینات خود را به پایان رساند و سیفو در هنرهای رزمی چینی شد.

هنرهای رزمی داخلی و خارجی، از طریق تحقیقات عمیق، مطالعه و آزمایش های بی پایان، به پائولو اجازه داد تا سبک کاراته خود را توسعه دهد. او شروع به جستجوی جوهر واقعی هنرهای رزمی کرد که در اثربخشی و قدرت آنها تجسم یافت. او هرگز در آنچه به دست آورده بود متوقف نشد و همیشه برای کمال تلاش کرد.

استاد پائولو بولافیو یک شخصیت منحصر به فرد در دنیای هنرهای رزمی است. تحقیقات و اکتشافات او منجر به توسعه سبک کاراته خود شد و او را به یکی از معلمان و استادان محبوب تبدیل کرد. او همچنان دانش و تجربیات خود را با شاگردانش به اشتراک می گذارد و به آنها انگیزه می دهد که قوی و مفید باشند. استاد پائولو بولافیو مظهر فداکاری و رویکردی پرشور به هنرهای رزمی است و دستاوردها و مشارکت های او در این زمینه به طور فزاینده ای در سراسر جهان شناخته شده و مورد احترام است.

ویدیوهای بیشتر

تاریخچه کاراته

ترجمه تحت اللفظی از کاراته ژاپنی به معنای “دست خالی” است. هنر مبارزه با دست خالی تاریخچه پیچیده ای دارد. ما در مورد یکی از نسخه های آن صحبت خواهیم کرد. به گفته او، کاراته به عنوان یک هنر رزمی در میان ساکنان مظلوم اوکیناوا سرچشمه گرفته است. در نیمه اول قرن پانزدهم، امپراتور نگهداری سلاح های سرد را ممنوع کرد، در نهایت، برای اطمینان از ایمنی خود و بستگانشان، ساکنان جزیره انواع قبلی جنگ مشت را توسعه دادند. قاره‌ای، به‌ویژه چینی، با توسعه یافتگی انواع هنرهای رزمی، مبنای خوبی یا شاید افزوده‌ای به سیستم موجود شد. به هر شکلی، ما اکنون یک سیستم جهانی باریک دفاع شخصی داریم که از نظر تعداد طرفداران، یکی از مکان های پیشرو در جهان را به خود اختصاص داده است.

هیروگلیف های ژاپنی کاراته

تا قرن بیستم کلمه “کاراته” با دو کاراکتر نوشته می شد که یکی از آنها کارا به معنای چین بود. نویسنده معنای معنایی جدید گوچین فوناکوشی بود که با موفقیت هیروگلیف به معنای “چین” را با همخوان اما معنی دار “خلاء” جایگزین کرد.

وظیفه کاراته اوکیناوا این بود که در ابتدای مبارزه خیلی سریع دشمن را بکشد. این یک ضرورت آن دوران سخت بود، اما پس از شروع قرن بیستم، معنای اصلی خود را از دست داد. گوچین فوناکوشی که بنیانگذار کاراته ورزشی امروزی است، اولین کسی بود که تکنیک کاراته را به عموم مردم نشان داد و در مورد کاراته نه تنها به عنوان یک روش کامل دفاع شخصی، بلکه به عنوان فلسفه ای که یک مبارز را آموزش می دهد صحبت کرد. از نظر روحی و جسمی. با این حال، یکی از اصول کاراته – پیروزی با یک ضربه یا اولین حرکت، مانند پژواک آن دوران دور از تولد کاراته به نظر می رسد.

بیش از 70 رشته مختلف کاراته وجود دارد.
نکته جالب: در کشورهای روسی زبان، کاراته را کاراته می نامند. اگرچه اگر به فرهنگ لغت ها اعتقاد داشته باشید، نام صحیح چنین افرادی کاراته کا است.
برخلاف تصور عمومی، ژاپن زادگاه کاراته نیست. این هنر رزمی در چین سرچشمه گرفت و از آنجا به جزیره اوکیناوا رسید و نام “کاراته” – “دست چینی” را دریافت کرد. بقیه ژاپن فقط در پایان قرن نوزدهم کاراته را آموختند. از آنجایی که روابط ژاپن و چین در آن زمان بسیار پرتنش بود، منشاء چینی هنرهای رزمی رد شد. در سال 1936، در آستانه جنگ چین و ژاپن، در کلمه “کاراته” شخصیت “kara” (چینی) با کاراکتر همخوان “kara” – “خالی” جایگزین شد. علاوه بر این، پایان “k” – “مسیر” به این اصطلاح اضافه شد. معلوم شد که “کاراته دو” است – “راه دست خالی (غیر مسلح)”. نویسنده مفهوم “کاراته دو” گیتین فوناکوشی افسانه ای، بنیانگذار سبک “ستوکان” است.

همانطور که می دانید کمربندهایی با رنگ های مختلف در کاراته برای سطوح مهارتی مختلف اعطا می شود. درجه بندی کمربندها و تعداد آنها بسته به سبک می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. جالب اینجاست که در کاراته “اولیه” اوکیناوا فقط پنج کمربند وجود داشت که رنگ آنها بسیار ساده توضیح داده شد:

را

– سفید – کمربند تمیز یک مبتدی که به تازگی تمرین را شروع کرده است.
– زرد – کمربند دانش آموزی که برای مدت طولانی بر تکنیک های اساسی تسلط داشت و در همان زمان زیاد عرق می کرد (از عرق بود که کمربند زرد شد).
– قرمز – کمربند دانش آموز پذیرفته شده در دوئل (کمربند از خون ریخته شده در حین تمرین قرمز شد).
– قهوه ای – کمربند یک دانش آموز “غیور” که ضربات را کمتر از دست می دهد (خون روی کمربند زمان خشک شدن و به دست آوردن رنگ قهوه ای داشت).
– سیاه – کمربند استاد که به مرور زمان از خاک و خون سیاه شده است.

را

یک واقعیت جالب دیگر: ماسوتاتسو اویاما، خالق ککوشینکای – یکی از محبوب ترین و سخت ترین سبک های کاراته ژاپنی – ژاپنی نیست. او در کره به دنیا آمد، جایی که او را با نام چوی یون یی می شناسند.

را

ماسوتاتسو اویاما برای رایج کردن سبک خود با گاو نر جنگید، در حالی که بدون سلاح وارد عرصه شد. اگر نسخه رسمی را باور کنیم، اویاما در طول سال ها توانست 52 گاو نر را شکست دهد و سه تای آنها را تا حد مرگ شکست دهد. “ترفند” استاد بریدن شاخ گاو نر با بریدگی کف دست بود (48 گاو نر مجروح شدند). درست است، زبان های شیطانی می گویند که شاخ ها در ابتدا پر شده بودند.

را

در kekushinkai مفهوم “hyakunin-kumite” وجود دارد – آزمایشی از 100 مبارزه، که تکمیل موفقیت آمیز آن نشانگر مهارت بی نظیر و قدرت واقعی روح است. طبق قوانین آزمون، جنگنده باید بدون استراحت (!) 100 مبارزه دو دقیقه ای فول کنتاکت با حریفان مختلف انجام دهد و باید حداقل 50 نفر را برنده شود. در حال حاضر حدود 15 نفر در کل جهان هستند که توانسته اند این آزمون را با موفقیت پشت سر گذاشت

را

شاید سخت ترین سبک کاراته دایدو جوکو کاراته دو (کودو) باشد که فقط تعداد کمی محدودیت در فنون ضربه زدن و کشتی دارد. جالب است که در مسابقات قهرمانی ژاپن گاهی حتی مشت به کشاله ران نیز مجاز است! در طول مبارزات، مبارزانی که کودی تمرین می کنند، از کلاه ایمنی مخصوص با گیره پلاستیکی برای محافظت از خود استفاده می کنند. برای این به آنها به شوخی کیهان نورد می گویند

را

افراد مشهوری مانند چاک نوریس، ژان کلود ون دام و بیر گریلز کاراته را مطالعه کردند. جالب است که خود سلطان راک اند رول – الویس پریسلی – کاراته کا (و با کمربند مشکی!) بود که این هنر رزمی را در ارتش آموخت. گفته می شود سر صحنه فیلمبرداری «کید گالاهد» الویس به راحتی با مشت هایش آجرها را خرد می کرد.